Dag 19-25: Surgical ward
Door: Jelmer
Blijf op de hoogte en volg Jelmer
04 December 2012 | Zuid-Afrika, Piet Retief
‘And when you go home today, then go and honor your wife and tell her you love her and appreciate her. And then you go to your children and say, “you did good at school this week,” and you compliment them and you honor them. Go and see the ones you love and honor them. Honor one another. Amen?’ ‘Amen.’ De dominee biedt wat tegenwicht aan alle kommer en kwel die deze week weer in het ziekenhuis langskwam. Gepassioneerd zegt hij ons goed te doen en toch niet de vrouwen te slaan of de kinderen te verwaarlozen. Afgewisseld met vurige gospelmuziek is het een mooie dienst. En de boodschap zeker niet overbodig.
Op de surgical ward lopen we ’s ochtends visite. Sommige patiënten liggen hier al maanden. Vaak zijn het beenbreuken die eigenlijk geopereerd moesten worden, maar een orthopedisch chirurg ontbreekt: langdurige tractie en hopen op een goede stand is het alternatief. Dr. Salawu doceert over de meer ingewikkelde patiënten, met inmiddels drie andere studenten als publiek. Zij hebben eigenlijk zomervakantie maar wonen in Piet Retief en weten niets anders te doen. Het blijkt geen probleem om zelfs op de poli op dinsdag en donderdag met dr. Salawu, de zuster, de patiënt, de drie Zuid-Afrikaanse studenten en ikzelf in de spreekkamer te zitten. Vaak gaat het over van alles behalve de patiënt, zelfs als de patiënt in spanning op de uitslag van haar mammabiopt wacht. Na korte tijd zeg ik dr. Salawu dat de patiënt wil weten of het goed- of kwaadaardig is en later vraag ik of het er in Nigeria ook zo aan toe gaat. In het geboorteland van dr. Salawu blijkt het net zo te gaan. Sommige dingen hier zijn beter dan in Nederland: individueel weten de artsen meer, kunnen meer, doen veel, leggen veel uit, werken hard en diagnosticeren en behandelen wat maar mogelijk is. Sommige dingen zijn ook slechter: antibiotica worden vaak en breed voorgeschreven (bij gebrek aan kweken), het verwijssysteem naar ziekenhuizen met meer mogelijkheden functioneert in het geheel niet (artsen nemen de telefoon niet op als ze zien dat het een ziekenhuisnummer is, een privénummer is wel interessant; artsen weigeren patiënten over te nemen, ‘the patient is 56 so the prognosis is very poor’), en juiste behandelingen worden de patiënten soms onthouden. Zo zijn alle steriele procedures waaronder operaties onsteriel omdat het sterilisatieapparaat al maanden kapot is. Diepe snijwonden tot op het bot en dwars door de oogleden worden op de SEH gehecht want gespecialiseerde chirurgen zijn er niet. En het babytje van 5 maanden, die leegbloedde door leverfalen na traditionele medicatieinname, die stierf doordat er geen bloedplaatjes waren. Geen bloedplaatjes. Als hij in Nederland was geboren hing het binnen 30 minuten aan het infuus en had hij nog geleefd. Het is deze frustratie die ervoor zorgt dat 8 op de 10 Zuid-Afrikaanse dokters in het buitenland gaan werken, of in de privéklinieken. De overgebleven artsen en de geïmporteerde dokters met elk hun eigen verhaal doen intussen wat ze kunnen. Ikzelf doe ook wat ik maar kan, afgewisseld met een bezoek bij dr. Sofinia thuis (die uit het noorden van Iran komt), een droomdebuut bij de voetbalploeg (nr. 10 van het splinternieuwe tenue om m’n schouders, geen goal noch balcontrole op het kamelenhobbelige veld) en een spontaan bezoek aan de ‘location’, de grote township van Piet Retief. Volgende week een nieuwe week surgical ward, theatre en meewerken op casualty. We gaan ervoor. En doen wat we maar kunnen.
Op de surgical ward lopen we ’s ochtends visite. Sommige patiënten liggen hier al maanden. Vaak zijn het beenbreuken die eigenlijk geopereerd moesten worden, maar een orthopedisch chirurg ontbreekt: langdurige tractie en hopen op een goede stand is het alternatief. Dr. Salawu doceert over de meer ingewikkelde patiënten, met inmiddels drie andere studenten als publiek. Zij hebben eigenlijk zomervakantie maar wonen in Piet Retief en weten niets anders te doen. Het blijkt geen probleem om zelfs op de poli op dinsdag en donderdag met dr. Salawu, de zuster, de patiënt, de drie Zuid-Afrikaanse studenten en ikzelf in de spreekkamer te zitten. Vaak gaat het over van alles behalve de patiënt, zelfs als de patiënt in spanning op de uitslag van haar mammabiopt wacht. Na korte tijd zeg ik dr. Salawu dat de patiënt wil weten of het goed- of kwaadaardig is en later vraag ik of het er in Nigeria ook zo aan toe gaat. In het geboorteland van dr. Salawu blijkt het net zo te gaan. Sommige dingen hier zijn beter dan in Nederland: individueel weten de artsen meer, kunnen meer, doen veel, leggen veel uit, werken hard en diagnosticeren en behandelen wat maar mogelijk is. Sommige dingen zijn ook slechter: antibiotica worden vaak en breed voorgeschreven (bij gebrek aan kweken), het verwijssysteem naar ziekenhuizen met meer mogelijkheden functioneert in het geheel niet (artsen nemen de telefoon niet op als ze zien dat het een ziekenhuisnummer is, een privénummer is wel interessant; artsen weigeren patiënten over te nemen, ‘the patient is 56 so the prognosis is very poor’), en juiste behandelingen worden de patiënten soms onthouden. Zo zijn alle steriele procedures waaronder operaties onsteriel omdat het sterilisatieapparaat al maanden kapot is. Diepe snijwonden tot op het bot en dwars door de oogleden worden op de SEH gehecht want gespecialiseerde chirurgen zijn er niet. En het babytje van 5 maanden, die leegbloedde door leverfalen na traditionele medicatieinname, die stierf doordat er geen bloedplaatjes waren. Geen bloedplaatjes. Als hij in Nederland was geboren hing het binnen 30 minuten aan het infuus en had hij nog geleefd. Het is deze frustratie die ervoor zorgt dat 8 op de 10 Zuid-Afrikaanse dokters in het buitenland gaan werken, of in de privéklinieken. De overgebleven artsen en de geïmporteerde dokters met elk hun eigen verhaal doen intussen wat ze kunnen. Ikzelf doe ook wat ik maar kan, afgewisseld met een bezoek bij dr. Sofinia thuis (die uit het noorden van Iran komt), een droomdebuut bij de voetbalploeg (nr. 10 van het splinternieuwe tenue om m’n schouders, geen goal noch balcontrole op het kamelenhobbelige veld) en een spontaan bezoek aan de ‘location’, de grote township van Piet Retief. Volgende week een nieuwe week surgical ward, theatre en meewerken op casualty. We gaan ervoor. En doen wat we maar kunnen.
-
04 December 2012 - 20:11
Broer Daniel En Marieta:
Heavy stuff weer broeder. Schrijnende verhalen, lijkt me inderdaad frustrerend als je weet dat mensen en baby's onnodig sterven. Ben wel benieuwd hoe je er zelf onder bent. Los hiervan heb je het daar verder wel goed naar je zin begreep ik. Rustig aan broertje! -
04 December 2012 - 22:16
Mem:
Lieve Jelmer!
Een mooie boodschap van de dominee, daar kunnen we allemaal wat mee!
Ook ik begrijp de frustratie van de artsen, omdat ze niet vaak niet kunnen doen wat ze zouden willen om mensenlevens te redden. Wat fijn dat de artsen die er zijn toch alles doen wat ze kunnen! En wat leven wij hier dan in een bevoorrechte positie, in een land waar zo veel mogelijk is op medisch gebied.
Ik hoop wel dat je het allemaal een beetje aan kan, maar gelukkig is er ook ontspanning naast je werk!
Het was erg fijn zondag even met je te praten, dat doen we snel weer eens!
Veel sterkte met het werk in het ziekenhuis!
Folle leafs fan mem! -
04 December 2012 - 23:01
Jittyvanderwal:
Lieve Jelmer
Wat maak jij ongelooflijk veel mee en soms wel erg schrijnend met hier.
Hier wordt volop discussie gevoerd over de bezuinigingen ook in de zorg ,gisteren werd bekend dat er op grote schaal wordt gefraudeerd met pgb,s ook door malafide zorgkantoren. d vreselijke bedragen lopen in de miljoenen, de staatsecretaris gaat het rigoreus aanpakken, het is om je dood te schamen geld afpakken
wat bedoeld is voor de mindere in onze maatschappij.
Er gebeuren hier akelige dingen zoals een grensrechter 41 jaar doodgetrapt door 3 jongens van 15/16 jaar vreselijk gewoon radio en tv staan bol van dit nieuws en er volgen repressailes.
met mij ons is alles goed druk met de koren etc.
Jelmer pas goed op jezelf en ik wens je heel veel sterkte !!!!
Leafs Tante J -
05 December 2012 - 21:11
Sinterklaas:
Lieve Jelmer,
Wat had de Sint met jou afgesproken vorig jaar???
Jij zou in Nederland zijn en niet hier of daar!
Na weer een jaar in Nederland te hebben doorgebracht
Had je alweer een nieuw reisplan bedacht
Zuid-Afrika werd het deze keer, een hele reis
Sint vond het in eerste instantie maar niks, je lijkt wel niet goed wijs!
Maar aan de andere kant kon hij je plan ook wel weer waarderen
Van werken in het buitenland kun je immers heel veel leren
Je laatste co-schap ben je nu aan het doen
Helaas komt er ook dit jaar geen pakje in je schoen
Dan maar weer een mooi gedicht op internet
Jahaa de Sint gaat met de tijd mee en heeft weer goed opgelet!
Wat een avonturen beleef je ook dit keer
Zieke mensen, ongesterilseerde naalden en wat al niet meer
Gelukkig ook nog een beetje tijd voor ontspanning en vertier
Aan deze grote reis beleef je veel plezier
Lieve Jelmer, de Sint is supertrots op jou!
Geniet van deze mooie tijd, we begroeten je straks weer in de kou
Piet Retief heeft een pakje voor je in Nederland neer gezet
Kijk als je thuiskomt maar eens onder je bed!
Een hele dikke knuffel en veel liefs van Sinterklaas
-
05 December 2012 - 21:43
Tante Ynke:
Leave Jelmer.
Tsjonge jonge, wat een verhaal! Wat moet dit soms een machteloos gevoel geven, als je de goede Nederlandse zorg gewend bent. Een geestelijk zware ervaring. Maar geweldig dat jij daar een bijdrage kunt leveren in de zorg daar. Heel veel succes en pas goed op jezelf.
Groetnis en Leafs fan omke Halbe, tante Ynke en Johannes. -
06 December 2012 - 14:40
Marit:
Hé Jelmer!
Leuk weer van je te lezen. Wel heftig om de medische toestand daar te horen, lijkt me moeilijk om te accepteren als je weet hoe het hier gaat. (op bepaalde fronten) Hier in Nederland de eerste sneeuw sinds gister! Heb jij daar nou echt warm weer? Nou, ik ga even een Sinterklaasgedicht uitpoepen ;-).. Fijne week en tot lezens! xxx -
10 December 2012 - 22:12
Clara:
Jelmer, bedankt voor het schrijven van je verhaal.
Hou je staande.
Groeten,
Henry en Clara
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
