Dag 61-74: Durban, Johannesburg en mena hamba

Totaal verbijsterd doorkruis ik een winters wonderland waarin alles bedekt is met een dikke laag sneeuw. Drie dagen geleden doorkruiste ik het zonnige zwembad van Natal Spa en at brood bedekt met een dikke plak polony en kaas. Ik ben op weg naar de kou, naar het ijs, naar huis.

Nadat ik met hulp van Sphiwe, een PABO-student die nu bij haar zus in het ziekenhuisterrein woont, mijn busticket heb geregeld bezoek ik in mijn eerste vakantieweek Durban. Deze vakantiestad bij uitstek voor heel Zuid-Afrika ligt pal aan de Indische oceaan en dat biedt mij mooie wandelingen over het strand. De verdere kustlijn is zoals zoveel in het land een imitatie van Amerika en doet denken aan Venice Beach, met brede boulevard en hoge lelijke hotels. In het gigantische aquarium van uShaka Marine World deert de motregen mij niet en geniet ik van alle wonderlijke vissen, haaien en schildpadden die ik eerder nooit zag.
Weer thuis kijk ik menig filmpje met Sphiwe, voetbal er lustig op los en neem afscheid. Iedereen vraagt niet of maar wanneer ik terugkom en medical manager Masango vraagt me hem en zijn ziekenhuis niet te vergeten en wellicht eens te helpen. Ik ga eerst maar eens een jaar in Amsterdam werken en geniet van de laatste avondjes met dr. Sofinia, dr. Masoud en de familie van sister Rose. Waar eerdere keurig geplande uitjes in schoonheid strandden bezoeken Londiwe, Ouame en Alondwe op de valreep totaal impulsief nogmaals Natal Spa, en genieten met dreigend onweer van elkaars gezelschap. Ook hier heb ik genoeg mensen ontmoet om te missen en dat is nooit m’n sterkste punt geweest.

Inmiddels zie ik op de bank met mem zwetende Afrikaanse voetballers op TV die de AFCON in Zuid-Afrika proberen te bemachtigen. Bafana bafana speelde twee dagen eerder als gastland gelijk, tot ontzetting van mijn buren in Johannesburg toen. Een dag later was de stad kalm en zagen Sphelele en ik eindelijk eens niet de caravan bij Piet Retief Hospital, maar de grootste stad van zuidelijk Afrika. Zo genoot ik tot het laatst van mijn tijd in Zuid-Afrika en is het gek weer thuis te zijn in bevroren Friesland. Het is fijn mem en iedereen weer te zien, en volgende week begin ik alweer in het ziekenhuis in Amsterdam. Maar ik zal nog vaak terugdenken aan mijn tijd in Zuid-Afrika, en aan al die mensen die ik daar heb ontmoet. En aan het Piet Retief Hospital, waar ik veel heb gezien, veel heb gedaan en vooral ontzettend veel heb geleerd.