Dag 7-14: Pangandaran en Yogyakarta

In alle vroegte drommen duizenden mensen samen op het veld voor het sultanspaleis. Druk zoeken ze een plaats om te zitten. Als de imam begint te spreken, is het eensklaps stil en horen we de belangrijkste woorden van vandaag: Idul Fitri. Hierom is heel Indonesië naar zijn familie gereisd, hierom zitten alle guesthouses overal vol, hierom zitten deze talloze mensen op het gras van Yogyakarta: suikerfeest. Het eind van de Ramadan is gekomen.
In het land met de meeste moslims op aarde zien wij een heel andere kant van de islam dan we in Nederland vaak voorgeschoteld krijgen. Hier zien we geen conservatieve, hoofddoek dragende en in zichzelf gekeerde gemeenschap. Hier zijn de moslims open en vriendelijk, ze dragen hun hoofddoeken af en toe als mode-item, en ze heten ons welkom in hun openluchtmoskee. Exploderende bommen zien we trouwens ook weinig, op het dagelijkse vuurwerk na. Natuurlijk is er geen geloof wat zo hoog van de toren blaast als de islam (wij zingen het dagelijkse ‘Allahu Akbar!‘ dat uit de megafoons schalt mee in alle toonsoorten), maar de praalwagens gisteravond en het ochtendgebed nu zijn indrukwekkend. Als de duizenden ruggen tegelijk krommen en de monden samen het gebedskleed kussen, zijn we blij dat we hierbij aanwezig mogen zijn.

Niet veel eerder lagen we nog met een mangosapje op het mooiste strand van Java. Na drie grote steden zochten we de rust op van het stranddorpje Pangandaran. Met enig toeval belandden we bij onze Nederlands-Indonesische gastvrouw Betty, die ons verblijf zo aangenaam maakte dat we nog wat langer bleven ontspannen, poolen met de locals en stoeien met de hoge golven. Tussendoor sprongen we tijdens een dagtour van watervallen en zwommen al bodyraftend door de stromende groene rivier: iets minder ontspannend, maar minstens zo leuk.

Aangekomen in Yogyakarta kregen we te horen dat als we nog iets wilden doen, we het beter direct konden doen in verband met Idul Fitri. Dus na een lange reisdag bezoeken we de volgende ochtend maar meteen het grootste boeddhistische monument ter wereld: de Borobudur. Deze stenen stoepa in de vorm van een meditatieve mandala kent 72 boeddha’s verborgen in kelken, die tezamen een indrukwekkend aangezicht verzorgen in de ochtendmist. Het prachtige Prambanan is al even bijzonder. Dit hindoeïstische stenen tempelcomplex stamt ook uit de Middeleeuwen en ligt niet ver uit de buurt. Het is mooi en vreemd tegelijk de monumenten van deze uit India overgewaaide godsdiensten te zien in een land met een nu zo levende moslimgemeenschap. Het deert ons niet als we in het meest romantische restaurant van Java eten: in de open lucht, met op de achtergrond de sfeervol verlichtte Prambanan, en het Ramayana ballet in het verschiet. Dat is pas echt genieten.