Dag 15-20: Bromo en Ubud

Enorme stofwolken omringen ons. In het weinige licht van de koplampen in deze pikdonkere nacht lijkt onze chauffeur steeds in een fractie van een seconde in te schatten welke weg hij moet nemen. We gaan hard. Links en rechts worden we ingehaald. Blijkbaar maakt de route niet zo uit, als je maar in een geul rijdt. Hij lacht naar ons: "Paris-Dakar eh!"

Nog geen 12 uur eerder zijn we aangekomen in ons Alpenhostel in Cemoro Lawang. We hebben er een lange reisdag met veel stops op zitten. Vier uur in de trein en nog eens vier uur in een busje zonder airco, waarvan de laatste anderhalf uur over slingerende bergweggetjes. We zijn bij de Bromo. En het is koud. Zelfs met een fleecetruitje over drie lagen kleding. Alex is flink verkouden inmiddels en koopt nog een muts en handschoenen van de lokale jochies. Na avondeten en een potje kaarten duiken we erin. De trekking begint om 3.30!

Na een oneindige tijd over de zandvlakte (waar zijn we in godsnaam en hoe breed is het hier eigenlijk?!) komen we weer in de file terecht. Honderden jeeps kruipen omhoog over Mount Penanjak voor de zonsopgang over de Bromo. Wauw, dit was het vroege opstaan meer dan waard, wat een prachtig uitzicht! Als het morgenrood verdwijnt gaan we terug. De zandvlakte ('The Sea of Sand') blijkt gigantisch te zijn, vergeven van jeeps en paarden. Hier begint de korte maar steile trek naar boven naar de Bromo. Samen met honderen anderen zetten we de pas erin, de vele paarden ontwijkend. Mooi gezicht, die cowboys die in perfecte galop over de zandvlakte sjezen. We stijgen 240 treden en kijken dan zomaar in een vulkaan. Bizar. Indrukwekkend.

Na het ontbijt vertrekken we richting de Ijen, een andere vulkaan. Als we aan het einde van de dag arriveren, blijkt dat ons hotel nog twee uur verwijderd is van de vulkaan. Niet gepland, overboeking. We zullen die nacht dus alweer om 0.00 i.p.v. 2.00 moeten vertrekken om het blauwe vuur te kunnen aanschouwen. En dan is de maat vol. De groep komt in opstand, zeker als blijkt dat de chauffeurs pas om 2.00 willen vertrekken. Nog meer opstand... van onze lijven... We kunnen niet meer. Het vele vroege opstaan en de lange reisdagen breken ons nu dan eindelijk op. Over. Klaar. Terwijl de rest van de groep na onderhandeling met de chauffeurs gaat slapen, regelen wij een privéchauffeur die ons de volgende ochtend naar Ubud brengt.

De man rijdt gestaag door en ook de overtoch naar Bali gaat vlot. Na 5 uur reizen zijn we dan eindelijk op Bali! Als we aan land gaan kijken we elkaar aan en vragen ons af of Bali nou echt zo fantastisch mooi zal zijn als iedereen beweert. Het kan toch eigenlijk alleen maar tegenvallen?
Maar binnen twee minuten rijden we onder een schitterend versierde poort door, zien we nog 1 moskee en dan vooral: bloemen, in alle kleuren van de regenboog. Tempels, de een nog mooier dan de ander. En overal toegangspoorten met ongelooflijk mooie deuren. Het voelt alsof we in een soort Middle Earth* zijn beland. Fantastisch! Bali blijkt inderdaad een paradijsje te zijn. In zo'n mooie omgeving gaat glimlachen vanzelf. En wat een rust: geen onafgebroken "Allahu Akbar".

Na nog 4,5 uur rijden stappen we vermoeid over de drempel van Three Dewi's Guesthouse, ons thuis voor de komende drie dagen. Oh my...wat is het hier mooi! En stil! Net buiten de Jalan Raya Ubud (de hoofdstraat), maar midden tussen de rijstvelden. Als onze kamer ook nog eens prachtig blijkt te zijn, staan de tranen in onze ogen. Dit is precies wat we nodig hebben nu. Wat zijn we blij.

We besluiten nog een nacht bij te boeken om echt goed te kunnen uitrusten. Daarna twee nachten strand en dan weer drie dagen hier om Ubud en de rest van Bali te ontdekken. Eigenaar Made zorgt goed voor ons. Alex voelt zich gelukkig al snel beter en doet de Bali Bird Walk: een mooie wandeling van 3,5 uur door de rijstvelden van Ubud met super enthousiaste gids Su. (De rest van de reis zal ze regelmatig uitroepen: "Kijk een Egret/Munia/..."). De rijsttafel die we de laatste avond eten in een romantisch restaurantje met geweldig uitzicht (overdag) is heerlijk!

Ubud zelf is overigens erg toeristisch en de verkopers zijn nogal opdringerig. En alle prachtige kleding is veel te "duur" dus de tijd doden met shoppen zit er helaas niet in. We kijken uit naar de tours die we zullen gaan maken met Made als we weer terug zijn. Maar eerst: Lembongan!