Dag 5-11: Casualty.
Door: Jelmer
Blijf op de hoogte en volg Jelmer
19 November 2012 | Zuid-Afrika, Piet Retief
Geconcentreerd steek ik de gebogen naald door de stugge huid heen. Aan de andere kant zet ik hem weer goed op de naaldvoerder, om het niet-gesteriliseerde metaal ook aan de andere kant van de wond door de huid te laten gaan. Dan trek ik de draad aan, terwijl dr. Masoud over mijn schouder meekijkt. ‘Tighter, tighter, yes that’s it, now put the knots together.’ Het is mijn eerste dag. Nadat dr. Masoud de eerste patiënt hechtte ben ik nu na maanden weer zelf aan het hechten. Vlak daarvoor deed ik een pleurapunctie. Lange naald tussen de longvliezen. Dat had ik in Nederland nog maar één keer mogen doen, en dat was al veel. En hier zijn geen chirurgen, laat staan longartsen. Dit zijn family doctors, Zuid-Afrikaanse alleskunners die alles moeten weten en alles moeten doen. En dus doe ik dat ook.
In deze eerste week op de eerste hulp zien we werkelijk van alles. Hartaanvallen, longontstekingen, hersenvliesontstekingen, incomplete abortussen, hondenbeten en vergiftigingen. Iedereen heeft HIV, of TB, of beide. Assaults zijn aan de orde van de dag, iedereen snijdt en mishandelt elkaar en zowel slachtoffers als hulpverleners reageren alsof dat heel normaal is. En omdat patiënten meestal erg laat komen zijn de beelden vaak ernstig en gecompliceerd. Wat begon als een geïrriteerd plekje achter het oor is nu een abces van 5 centimeter doorsnede. Ja, mijn baby had al een tijdje diarree; ze is nu volledig uitgedroogd. En oma in de auto, wiens 150kg door 4 man op de brancard moet worden getild, die is al dood. Ik beluister haar, onderzoek haar, en constateer alle tekenen van overlijden. Mijn oordeel wordt gevraagd en ik zeg het, en ook dat dr. Masoud die even weg is dit moet bevestigen want hij is de arts hier en ik nog niet. Vijf minuten later is oma weg. Ik kan niet zeggen dat ik het systeem al helemaal begrijp, alle lijntjes in het ziekenhuis, wanneer wie er moet zijn en waar ze zijn als ze er niet zijn. Ook weet ik niet altijd de juiste diagnose en behandeling, door de verschillende protocollen maar ook door de enorme diversiteit aan ziektebeelden. Wel weet ik dat ik veel zie. Veel doe, onder de fijne begeleiding van de artsen hier en ook van de verpleging. En vooral veel, heel veel leer.
In deze eerste week op de eerste hulp zien we werkelijk van alles. Hartaanvallen, longontstekingen, hersenvliesontstekingen, incomplete abortussen, hondenbeten en vergiftigingen. Iedereen heeft HIV, of TB, of beide. Assaults zijn aan de orde van de dag, iedereen snijdt en mishandelt elkaar en zowel slachtoffers als hulpverleners reageren alsof dat heel normaal is. En omdat patiënten meestal erg laat komen zijn de beelden vaak ernstig en gecompliceerd. Wat begon als een geïrriteerd plekje achter het oor is nu een abces van 5 centimeter doorsnede. Ja, mijn baby had al een tijdje diarree; ze is nu volledig uitgedroogd. En oma in de auto, wiens 150kg door 4 man op de brancard moet worden getild, die is al dood. Ik beluister haar, onderzoek haar, en constateer alle tekenen van overlijden. Mijn oordeel wordt gevraagd en ik zeg het, en ook dat dr. Masoud die even weg is dit moet bevestigen want hij is de arts hier en ik nog niet. Vijf minuten later is oma weg. Ik kan niet zeggen dat ik het systeem al helemaal begrijp, alle lijntjes in het ziekenhuis, wanneer wie er moet zijn en waar ze zijn als ze er niet zijn. Ook weet ik niet altijd de juiste diagnose en behandeling, door de verschillende protocollen maar ook door de enorme diversiteit aan ziektebeelden. Wel weet ik dat ik veel zie. Veel doe, onder de fijne begeleiding van de artsen hier en ook van de verpleging. En vooral veel, heel veel leer.
-
19 November 2012 - 16:00
Mem:
Hoi leave Jelmer!
Ik zat te puzzelen naast de openstaande laptop en zag ineens een mailtje met de aankondiging van weer een verslag van jou, heel fijn! Indrukwekkend wat je daar allemaal meemaakt, wat een verschil met hier! Je maakt zeker wel lange dagen? En werk je ook 's avonds en in het weekend? Ik bel of sms je binnenkort weer even of doe althans een poging daartoe!
Heel veel liefs van mem! xxx -
19 November 2012 - 17:41
Sanne:
Hoi lieve Jelmer!
Wat fijn om weer even wat van jou te horen, al zijn het best wel horrorverhalen die je schrijft! Wat gaat het er daar heftig aan toe zeg. Hoe gaat het met jou? Heb je het naar je zin en heb je wat leuke mensen om je heen daar? Hier heeft het vannacht gevroren, vast een hele tegenstelling met de temperaturen daar! Nog even een leuk nieuwtje: Rinny en Roelof hebben vandaag een zoon gekregen: Jitse Roel! Alles gaat goed met hun.
Ik hoop dat we binnenkort ook contact kunnen hebben via de telefoon/sms/mail. Heel veel succes en plezier daar!!!
leafs fan dyn grutte grutske sus Sanne :-) -
19 November 2012 - 18:22
Giulia :
Hej Jelmer! Wat leuk om weer je verhalen te lezen. Je wordt zoals je al wel verwachte direct in het diepe gegooid, spannend hoor! Direct met naalden in de weer..brrrr ;)
Heel veel succes en geluk, geniet!
Ik lees met plezier je volgende verhalen.
Liefs Giulia -
19 November 2012 - 19:03
Jitty:
hoi Jelmer
Wat beleef jij veel en wat een ander leven! soms luguber hoor.
Volgens mij werk je veel, kom je wel aan ontspanning toe?
Hier is alles goed veel knuffels en liefs van tante J -
19 November 2012 - 20:25
Broer Daniel:
Heavy stuff broeder! Wel 'leuk' om te lezen. Goed om weer eens van je te horen :) Keep up the good work! -
19 November 2012 - 22:09
Tante Ynke:
Hé (dokter) Jelmer!
Bedankt voor weer een mooi verhaal! Je maakt daar wel wat mee zeg. Je ziet veel, leert veel, een goede ervaring. Doe je voorzichtig met al die besmettingen?
We wensen je een hele goede tijd daar.
Liefs van ús allegearre!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
