Dag 26, 27 en 28: Ze bestaan
Door: Jelmer
Blijf op de hoogte en volg Jelmer
10 Oktober 2010 | Ghana, Cape Coast
Ik heb ze gezien. Ik dacht dat ze niet bestonden, maar ik heb ze gezien. En ik heb ze ontmoet, meerdere keren zelfs. Ze zeiden wel dat ze bestonden, maar ik had ze nog nooit gezien, dus ik knikte altijd maar wat als ze dat tegen me zeiden. Vrijdagavond knikte ik nog zo, toen Emilia en Agnes me op het hart drukten toch vooral voorzichtig te zijn omdat ze er echt waren, ‘s avonds én overdag. Zelfs toen dacht ik: ‘Oke, ik zal voorzichtig zijn, maar ik zie het wel. Ik heb ze nog nooit gezien.’ Nu wel. Niet erg, wel jammer. Ze bestaan. Zonde eigenlijk. Maar ik ben weer een ervaring rijker.
Vrijdagmiddag vertrek ik na een korte ochtend in New Life Home met mijn favoriete busmaatschappij MetroMass naar Cape Coast. Ik reis samen met de Duitse Barbara en haar even Duitse vriendin Lisa, maar zij slapen elders dus hen zal ik na de heenreis niet meer zien. De reis verloopt probleemloos en nog voor donker kom ik in Cape Coast aan. Daar neem ik een taxi (3 Cedi voor 5 minuten) naar Prospect Lodge, een tip van Serah wiens zus in deze stad studeert. De 20 Cedi blijkt 36 Cedi per nacht te zijn, maar wat een weelde: 2-persoonsbed, airco, een TV die werkt én lauwwarm douchewater op de gang. Ik kijk m’n ogen uit en ook de chicken curry (9 Cedi) van Emilia en Agnes is heerlijk. Voor het slapen regel ik nog via het hotel een taxi voor de hele zaterdag: van hotel naar Kakum naar Elmina naar hotel voor echt maar 5 Cedi, ook naar 4 keer navragen. Het belooft een mooie dag te worden.
Na 100 meter draait de taxi terug naar het hotel. Het blijkt 50 Cedi te zijn. Miscommunicatie, kan gebeuren, ook na 4 keer navragen. De chauffeur (Leo) vertelt me dat er geen trotro’s van en naar Kakum National Park gaan. Daar wil ik heen. Van Kakum tot Elmina is even duur als van Kakum naar Elmina naar hotel. We maken er 40 Cedi van, het moet maar. Een echte vriendenprijs zegt Leo nog, normaal is het 80 Cedi voor een hele dag, maar hij is een vriend van het hotel en van de manager. Na een klein uur rijden komen we in Kakum aan. Ik babbel met obroni 1 & 2: zijn rechtstreeks uit Cape Coast vertrokken per trotro tot de voordeur voor 2 Cedi. Ik babbel met obroni 3 & 4: hebben een taxi voor de hele dag zonder vriendenprijs naar 5 steden en dorpen voor 40 Cedi. De tocht door het regenwoud over de bruggen is prachtig, en toch wel vrij hoog en wiebelig. Maar ik voel me lichtelijk in het ootje genomen. Gelukkig was het gezellig met de vele Deense obroni’s. Terug in de taxi vertel ik Leo dat ik me aan onze afspraak zal houden, maar toch wat andere verhalen heb gehoord. ‘They’re lying! Maybe a trotro goes on Monday, but not today. You know, I’m a nice person, for me this is a bad day, but I want to help you. One day I helped this couple and they gave me a camera at the end of the day. You know what I’m saying, right?’ Oke Leo, ik volg je. We komen in Elmina aan. Het fort ligt aan een prachtig strand. Ik vraag of ik na de tour nog even kan rondlopen voordat we terug naar het hotel gaan. ‘You have to pay me extra.’ ‘We agreed that you were with me the whole day.’ Een zinloze discussie volgt. ‘Fine, you can go, but since you don’t have to wait and don’t have to bring me back the price will be less than 40 Cedi, don’t you think?’ ‘No, I already gave you huge discount.’ Een nog zinlozere discussie volgt. Als hij denkt dat hij met zichzelf kan leven door zo zijn woord te schenden moet hij dat vooral doen. Dat was een gevoelige snaar, hij zal me ophalen wanneer ik hem ook bel. ‘For this 40 Cedi?’ ‘You have to pay extra.’ Dag Leo. Ik bekijk het fort. Ben de chauffeur nu wel meteen vergeten want ik herken het fort uit het boek dat ik gelezen heb. De gouveneursvertrekken, de wachttorens, de handelsruimte, de grote binnenplaats. En de slavenvertrekken, de condemned cell, het pleintje waar de slavinnen voor de nacht uitgekozen werden, de deur naar de slavenschepen. De omgeving met strand, zee en palmbomen is prachtig, de geschiedenis des te wreder. Op het strand probeer ik wat te lezen, maar wordt continu lastig gevallen door de Elminezen die in mij een wandelende geldboom zien. ‘Buy this, buy that, are you hungry, give me 20 Cedi.’ Ik pak de shared taxi naar het hotel, 80 Pesuwas (Cedicent), zo kan het dus ook. Het strand van Cape Coast Castle is even prachtig, de mensen even opdringerig. Na het betalen voor het hotel toont mijn beurs mij nog 2 briefjes van 5. De bus naar Kumasi kost 4 Cedi, het eten 7, de ATM’s in het donker zijn allemaal kapot. Diner is crackers met water. Én Sultana’s van thuis, onmisbaar op elke reis. Ik kijk voetbal op mijn kingsize bed, Frankrijk – Roemenië 2-0, leuke wedstrijd. Zondag de eerste bus naar Kumasi, snel en zonder lekke band, en om half 2 een heerlijke lunch in de Parish van Mercy.
Onaardige Ghanezen. Ik heb ze gezien. Emilia en Agnes horen het ‘s avonds aan en schudden treurig hun hoofd. ‘These people, they’re wicked!’ Ik knik weer. Maar nu heb ik het zelf ook gezien. Ze bestaan. Niet erg, wel jammer. Zonde eigenlijk. Maar ik ben weer een ervaring rijker.
Vrijdagmiddag vertrek ik na een korte ochtend in New Life Home met mijn favoriete busmaatschappij MetroMass naar Cape Coast. Ik reis samen met de Duitse Barbara en haar even Duitse vriendin Lisa, maar zij slapen elders dus hen zal ik na de heenreis niet meer zien. De reis verloopt probleemloos en nog voor donker kom ik in Cape Coast aan. Daar neem ik een taxi (3 Cedi voor 5 minuten) naar Prospect Lodge, een tip van Serah wiens zus in deze stad studeert. De 20 Cedi blijkt 36 Cedi per nacht te zijn, maar wat een weelde: 2-persoonsbed, airco, een TV die werkt én lauwwarm douchewater op de gang. Ik kijk m’n ogen uit en ook de chicken curry (9 Cedi) van Emilia en Agnes is heerlijk. Voor het slapen regel ik nog via het hotel een taxi voor de hele zaterdag: van hotel naar Kakum naar Elmina naar hotel voor echt maar 5 Cedi, ook naar 4 keer navragen. Het belooft een mooie dag te worden.
Na 100 meter draait de taxi terug naar het hotel. Het blijkt 50 Cedi te zijn. Miscommunicatie, kan gebeuren, ook na 4 keer navragen. De chauffeur (Leo) vertelt me dat er geen trotro’s van en naar Kakum National Park gaan. Daar wil ik heen. Van Kakum tot Elmina is even duur als van Kakum naar Elmina naar hotel. We maken er 40 Cedi van, het moet maar. Een echte vriendenprijs zegt Leo nog, normaal is het 80 Cedi voor een hele dag, maar hij is een vriend van het hotel en van de manager. Na een klein uur rijden komen we in Kakum aan. Ik babbel met obroni 1 & 2: zijn rechtstreeks uit Cape Coast vertrokken per trotro tot de voordeur voor 2 Cedi. Ik babbel met obroni 3 & 4: hebben een taxi voor de hele dag zonder vriendenprijs naar 5 steden en dorpen voor 40 Cedi. De tocht door het regenwoud over de bruggen is prachtig, en toch wel vrij hoog en wiebelig. Maar ik voel me lichtelijk in het ootje genomen. Gelukkig was het gezellig met de vele Deense obroni’s. Terug in de taxi vertel ik Leo dat ik me aan onze afspraak zal houden, maar toch wat andere verhalen heb gehoord. ‘They’re lying! Maybe a trotro goes on Monday, but not today. You know, I’m a nice person, for me this is a bad day, but I want to help you. One day I helped this couple and they gave me a camera at the end of the day. You know what I’m saying, right?’ Oke Leo, ik volg je. We komen in Elmina aan. Het fort ligt aan een prachtig strand. Ik vraag of ik na de tour nog even kan rondlopen voordat we terug naar het hotel gaan. ‘You have to pay me extra.’ ‘We agreed that you were with me the whole day.’ Een zinloze discussie volgt. ‘Fine, you can go, but since you don’t have to wait and don’t have to bring me back the price will be less than 40 Cedi, don’t you think?’ ‘No, I already gave you huge discount.’ Een nog zinlozere discussie volgt. Als hij denkt dat hij met zichzelf kan leven door zo zijn woord te schenden moet hij dat vooral doen. Dat was een gevoelige snaar, hij zal me ophalen wanneer ik hem ook bel. ‘For this 40 Cedi?’ ‘You have to pay extra.’ Dag Leo. Ik bekijk het fort. Ben de chauffeur nu wel meteen vergeten want ik herken het fort uit het boek dat ik gelezen heb. De gouveneursvertrekken, de wachttorens, de handelsruimte, de grote binnenplaats. En de slavenvertrekken, de condemned cell, het pleintje waar de slavinnen voor de nacht uitgekozen werden, de deur naar de slavenschepen. De omgeving met strand, zee en palmbomen is prachtig, de geschiedenis des te wreder. Op het strand probeer ik wat te lezen, maar wordt continu lastig gevallen door de Elminezen die in mij een wandelende geldboom zien. ‘Buy this, buy that, are you hungry, give me 20 Cedi.’ Ik pak de shared taxi naar het hotel, 80 Pesuwas (Cedicent), zo kan het dus ook. Het strand van Cape Coast Castle is even prachtig, de mensen even opdringerig. Na het betalen voor het hotel toont mijn beurs mij nog 2 briefjes van 5. De bus naar Kumasi kost 4 Cedi, het eten 7, de ATM’s in het donker zijn allemaal kapot. Diner is crackers met water. Én Sultana’s van thuis, onmisbaar op elke reis. Ik kijk voetbal op mijn kingsize bed, Frankrijk – Roemenië 2-0, leuke wedstrijd. Zondag de eerste bus naar Kumasi, snel en zonder lekke band, en om half 2 een heerlijke lunch in de Parish van Mercy.
Onaardige Ghanezen. Ik heb ze gezien. Emilia en Agnes horen het ‘s avonds aan en schudden treurig hun hoofd. ‘These people, they’re wicked!’ Ik knik weer. Maar nu heb ik het zelf ook gezien. Ze bestaan. Niet erg, wel jammer. Zonde eigenlijk. Maar ik ben weer een ervaring rijker.
-
12 Oktober 2010 - 06:54
Marit:
Is het niet eng, om zoveel in je eentje te doen daar? Ik vind het stoer hoor!! Ik zie dat je er over 5 dagen alweer bent! Jeetje wat vliegt de tijd. Have fun je laatste dagen!
xxx -
12 Oktober 2010 - 17:16
Jitty:
Dag lieve Jelmer
Jeetje wat maak jij veel mee in deze 5 weken.helaas overal wonen onaardige mensen,in Franeker zijn ze volop aanwezig.Ik probeer me er niets van aan te trekken.maar dat lukt me niet altijd.
Jammer want het leven duurt maar even.
Gaat voor jou de tijd ook zo snel?
Ik kan me nog niet voorstellen dat jij zeer binnenkort gewoon weer op je geriefelijke bank zit aan de Haskertille.
Fijn dat je deze droom waar hebt kunnen maken!
En ik hoop nog veel verhalen van je te horen.
Geniet er nog van en wees voorzichtig.
Liefs Jitty.
-
12 Oktober 2010 - 19:32
Hallo Jelmer:
Hier nog een laatste berichtje De tijd gaat snel nog 5 dagen en je bent weer thuis En wat we gelezen hebben heb je veel beleefd teveel om alles te melden Maar je hebt ze gezien???Wat het is af wachten We wensen je een goede thuis komstDe groetjes Pake en Beppe -
14 Oktober 2010 - 10:05
Mem:
Hoi leave Jelmer!
Nog een paar dagen en je bent weer thuis, we zien er naar uit!!
Heb je veel foto's gemaakt met je nieuwe camera? Vast wel, ben erg benieuwd!
Heb je nu wel mijn mailtje(s) gehad?
Jammer dat ze ook in Ghana niet allemaal even aardig zijn, maar gelukkig de meesten wel, toch? Je zult wel erg benieuwd zijn naar je nieuwe nichtje, het is echt een schatje, net zoals haar grote zus trouwens!
Geniet nog van de laatste dagen daar!
Tot snel!
Veel liefs van mem! xxx -
14 Oktober 2010 - 20:17
Bas:
Wat een verhaal man, knap dat je voor jezelf durft op te komen in zo'n andere omgeving.
Ben ook erg benieuwd naar de foto's. En wat lees ik nu, alweer oom geworden?!?!?!?! Staat het 2 - 0, grrrrr :-P
Zet em op nog ff! Enjoy!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
