Dag 1, 2 en 3 - Vlucht naar de tempels

Hemelsblauw en parelwit. Da zijn de twee kleuren die de wereld op deze hoogte aan mij toont. Het wit een vlak tapijt alsof om op te lopen, het blauw een strakke lucht om in- en uit te ademen. De kaarsrechte horizon ertussen wordt onderbroken door een grillig patroon. Bergen. De Himalaya. Nepal. Ik kom eraan.

Een dag later is de lucht wit en is er van de bergen maar weinig te zien. Dat is niet erg want in Bhaktapur weet onze gids ons genoeg te tonen. Ik zie tempels. Pleinen. Beelden van hindoestaanse goden. Mensen. Kinderen in uniform. Nog meer tempels, drie, vier, vijf daken hoog, met trappen met op elke trede bewakers elk tien keer zo sterk als zijn onderbuurman. Houtsnijwerk. Bassins. Winkeltjes. Motoren. Zwerfhonden. En restaurants. We eten wat. Chicken curry en banana lassie. Mmm van Nepal.
De vlucht gister en eergister ging prima maar mijn tas dacht (en denkt) daar anders over. Ik zag hem voor het laatst in Amsterdam. Het is een groene backpack met zwarte slaapzak eraan, verpakt in een grote zwarte hoes. Vermoedelijk bevindt hij zich in London of Delhi in het gezelschap van andere gekleurde medetassen. Mocht u hem gezien hebben, spreek hem dan niet rechtstreeks aan. Bel meteen Joyce in Nepal of breng hem persoonlijk naar Duttatraya Square in Bhaktapur en vraag naar mij.
Joyce is de Nederlandse contactpersoon in Bhaktapur van Vrijwillig Wereldwijd en heeft me na twee uur buiten wachten (ik heb goed gezocht) van het vliegveld gehaald. Na een korte stop in het guesthouse voor twee nachten in Bhaktapur zijn we met de andere vrijwilligers Carlo, Aster, Lieke, Aad, Ada, Bente en Joyce haar Nepalse zakenpartner Krishna 's avonds napas gaan eten (Nepal + tapas = napas). Een lange en goede nacht later volgde het ontbijt, de tour Bhaktapur met Kiran (vrijvertaald: zonlicht) en een uitgebreide cursus Nepalees. Tot vervoegingen van werkwoorden en tellen in duizendtallen aan toe. Morgen Kathmandu, ben heel benieuwd. Maar voor vandaag: soevaratrie (goedenacht)!