Dag 4: Rustig

Bakoo. Rustig. Deze eerste dagen doen we het rustig aan. Het pand van GWG is de basis. Midden in de bush rijst een blauwwit gebouw op, een vierkant pand met torens in de hoeken en een binnenplaats daartussen. Er is plaats voor slaapvertrekken, klaslokaaltjes, een office, een eetzaaltje, sanitaire ruimtes. We wonen er met 6 vrijwilligers, Yao en Marlieke van GWG met hun kids Sahare en Tamar, en de Ghaneze mensen van de staf. De Ghanezen zijn overdag meestal buiten: op het land, bij de te bouwen muur, in de buitenkeuken. Daarnaast komen overdag de kinderen van de daycare nog langs, voor les, spelen, en eten. Er is alleen geen plaats voor eenzaamheid.

Na de eerste korte ontmoeting met Kumasi gisteren (inclusief armymuseumbezoek) blijven we vandaag in de bush. We krijgen drumles van Stanley. Leuk om op een Afrikaanse drum te spelen, al komen we als groep in aanmerking voor bijles. Daarna stampen we fufu met Victoria en Adwua. Men neme cassave (of yam, of plantain), snij dit in stukjes, kook het, doe het in een bakje, pak je 2 meter grote houten heipaal uit de la en stamp tot je de spierballen van een Ghanese vrouw krijgt. Uiteindelijk ontstaat een grote witte deegbal, die geserveerd wordt met een kruidige saus met vlees of kip. De Hollandse maag zet halverwege vraagtekens bij de gombalstructuur waar elke Ghanees juist liefst elke dag van smult, maar om de smaak hoef je het niet te laten. De Ghanese keuken is mij tot nu toe goedgezind: rijst, pasta, kip, beef, vis, fufu, yam (soort wortel die smaakt als een aardappel), de lekkerste sauzen; twee keer per dag warm, en ondanks ons Hollandse broodontbijt eigenlijk geen brood. Geen broodbakje tussen de middag maar rijst met kip! Dat is nou iets om in Nederland over te nemen.

Morgen leren we TWI. Alvast even oefenen: kafra (sorry), mente (ik begrijp het niet), mete TWI kakrakakra (ik spreek een heel klein beetje TWI). En: mepe Ghana papaapa (ik hou veel van Ghana). Morgen overhoring. Tot dan!